O Patronie

O PATRONIE

Józef Piłsudski był pierwszym Marszałkiem Polski Niepodległej. Urodził się w 1867 roku w Zułowie pod Wilnem, w rodzinie czynnie zaangażowanej w powstaniu styczniowym. Wychował się w atmosferze tradycji patriotycznych i walki orężnej z Rosją. Ukończywszy gimnazjum w Wilnie rozpoczął studia w roku 1885 na wydziale medycznym uniwersytetu charkowskiego, skąd został wkrótce wydalony za udział w  rozruchach studenckich.

Po powrocie do Wilna działał w kółkach młodzieży o zabarwieniu socjalistycznym. W roku 1887 za wmieszanie się w przygotowywany przez rewolucjonistów rosyjskich spisek na życie cara został zesłany na pięć lat na Syberię wschodnią. Do Polski powrócił w roku 1892 i wziął udział w stworzeniu Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1894 roku objął redakcję jej organu ”Robotnika". Ten niestrudzony propagator idei niepodległości, przyczynił się wydatnie do nadania socjalizmowi polskiemu zabarwienia patriotycznego. Pod pseudonimem ,,Wiktor", objeżdżał Królestwo i ,,ziemie zabrane”, rozwożąc drukowane przez siebie pismo, zakładał tajne organizacje, apelując w pierwszym rzędzie do robotników. Po ośmiu latach pracy podziemnej został aresztowany i osadzony w X (dziesiątym) Pawilonie w Warszawie.

Symulując chorobę spowodował że władzę cesarską przeniosły go do szpitala św. Mikołaja w Petersburgu, skąd zbiegł w 1901 roku przy pomocy lekarza Władysława Mazurkiewicza.

Osiadłszy w Krakowie, brał udział w życiu politycznym Galicji, krzewiąc  myśl walki zbrojnej z caratem. Po wybuchu wojny polsko- rosyjskiej wyjechał do Tokio, aby uzyskać od rządu japońskiego Mikada pomoc dla ruchu zbrojnego w Królestwie.

Wróciwszy do kraju, zorganizował 13 listopada 1904 roku zbrojne wystąpienie przeciw władzom rosyjskim na pl. Grzybowskim w Warszawie. Następnym posunięciem przyszłego Marszałka było utworzenie organizacji bojowej jako związku przyszłej siły zbrojnej i kierował jej walką przeciw caratowi.

Gdy w Polskiej Partii Socjalistycznej wziął górę kierunek, wrogi dążeniom niepodległościowym, wystąpił z niej wraz z grupą swych zwolenników i utworzył tzw. ,,Frakcję Rewolucyjną”. Po upadku rewolucji w Królestwie, terenem jego działalności stała się Galicja.

W przewidywaniu wojny europejskiej głównym celem Piłsudskiego stało się przygotowanie polskiej siły zbrojnej. Jego propaganda w tym kierunku przez długi czas trafiała na opór i brak zrozumienia szerokich warstw, odzwyczajonych od myśli o polskim czynie orężnym. Dopiero po przesileniu z powodu aneksji Baśni i Hercegowiny nastąpił zwrot i Piłsudskiemu udało się powołać do życia „Związki Strzeleckie”, które zajęły się odtąd tworzeniem szkół oficerskich i kursów obozowych, kształceniem instruktorów, rozwojem polskiej literatury wojskowej, a z chwilą wybuchu wojny światowej zarządził mobilizację strzelców i 6 sierpnia na czele kompanii kadrowej wkroczył do Królestwa i zajął opróżniony przez Rosjan pas pograniczny. Po utworzeniu Legionów objął dowództwo nad pierwszą brygadą i na jej czele stoczył z Rosjanami kilkadziesiąt bitew, potyczek i utarczek, zdobywając sobie sławę wskrzesiciela polskiej armii. Równocześnie zaczął organizować niezależnie od Legionów tajne wojsko niepodległościowe- Polską Organizację Wojskową, której  odgałęzienia sięgały w głąb Rosji. Narażony na ustawiczne starcia z władzami wojskowymi państw centralnych w lipcu 1916 podał się do dymisji z dowództwa 1 brygady legionów.

Po proklamacji 5 listopada 1916 wszedł  do tymczasowej Rady Stanu jako dyrektor  deparlamentu  wojskowego. Po wybuchu rewolucji rosyjskiej  doszedł do przekonania, że głównym wrogiem Polaków stali się odtąd Niemcy i przeciw  nim skierował działalność. Gdy na porządek dzienny weszła sprawa przysięgi legionistów na bohaterstwo broni z Niemcami, Piłsudski sprzeciwił się jej: 20 lipca 1917 został przez władze niemieckie uwięziony i osadzony w Magdeburgu. Po przegranej wojnie państw centralnych wypuszczony na  wolność, powrócił do Warszawy i przejął z rąk Rady Regencyjnej władze wojskową, a 14 listopada 1918 roku cywilną. Zwołany przezeń sejm ustawodawczy uchwałą z 20 lutego 1919 roku poruczył mu spełnianie obowiązków Naczelnika Państwa do chwili uchwalenia konstytucji. Jako Naczelny Wódz wojsk polskich przeprowadził  Piłsudski  zwycięską wojnę  z sowietami, w trakcie  której urzeczywistnił ideę federacji  Polski z Litwą i Ukrainę. W marcu 1920 armia ofiarowała mu buławę Pierwszego Marszałka Polski. Występując w tym  czasie jako mąż sztandarowy lewicy, popadał Piłsudski w częste konflikty z najsilniejszym w sejmie stronnictwem demokratyczno- narodowym zarówno o kierunek w polityce zagranicznej jak i stosunek Naczelnika Państwa do sejmu. Po zebraniu się drugiego sejmu odmówił Piłsudski kandydowania na prezydenta Rzeczpospolitej i objął funkcję szefa sztabu generalnego. Po utworzeniu się gabinetu Wincentego Witosa 1923 wystąpił z czynnej służby w wojsku i wycofał się do Sulejówka pod Warszawą, oddając się pracy literackiej i opozycyjnej propagandzie politycznej.
W maju 1926 niezadowolony z istniejących w państwie stosunków stanął na czele oddanych mu pułków i wkroczył do Warszawy, zmuszając po trzydniowej walce do ustąpienia Prezydenta Rzeczpospolitej i rząd Witosa.

 Od maja 1926 r. - kierował polityką państwa i wojskiem; pełnił funkcję: ministra spraw wojskowych, od sierpnia - generalnego inspektora sił zbrojnych. Od października 1926 r. do grudnia 1930 r. pełnił funkcję premiera.

12 maja 1935r.- zmarł w wyniku choroby nowotworowej

TESTAMENT

Nie wiem, czy nie zachcą mnie pochować na Wawelu.

Niech! Niech tylko moje serce wtedy zamknięte schowają w Wilnie, gdzie leżą moi żołnierze, co w kwietniu 1919 roku mnie, jako wodzowi, Wilno, jako prezent, pod nogi rzucili.

Na kamieniu czy nagrobku wyryć motto wybrane przeze mnie dla życia:

Gdy mogąc wybrać, wybrał zamiast domu

Gniazdo na skałach orła... niechaj umie

Spać- gdy źrenice czerwone od gromu

I słychać jęk szatanów w sosen szumie...

Tak żyłem.

KALENDARIUM

5 grudnia 1867- w Zułowie na Wileńszczyźnie urodził się Józef Klemens- czwarte dziecko

Józefa Wincentego Piłsudskiego i Marii z Billewiczów

1885- matura i początek studiów medycznych w Charkowie

1887- pierwsze aresztowanie i zesłanie na pięć lat na Syberię

1893- początek działalności politycznej w PPS

1900- ponowne aresztowanie i ucieczka z więzienia

1906- utworzenie własnej partii PPS-Frakcja Rewolucyjna; objęcie kierownictwa nad Organizacją Bojową PPS

1908- utworzenie we Lwowie Związku Walki Czynnej

6 sierpnia 1914- wymarsz 1. Kompanii Kadrowej z Krakowa

1914- 1916- walki Legionów na froncie przeciwko Rosji

lipiec 1917- „kryzys przysięgowy” aresztowanie i wywiezienie do Magdeburga

22 listopada 1918- objęcie stanowiska Tymczasowego Naczelnika Państwa (11 listopada przejął władzę nad wojskiem)

1919- 1920- dowodzenie działaniami w wojnie polsko-bolszewickiej jako Naczelny Wódz
i Naczelnik Państwa

19 marca 1920 nominacja na Pierwszego Marszałka Polski

1923- wycofanie się z życia politycznego

maj 1926- kierowanie polityką państwa i wojskiem; pełnienie funkcji: ministra spraw wojskowych i od sierpnia -generalnego inspektora sił zbrojnych (październik 1926- czerwiec 1928 i sierpień- grudzień 1930 - premier)

12 maja 1935- Śmierć Józefa Piłsudskiego w wyniku choroby nowotworowej

Prezentacje o Patronie:

w jakości flv

w jakości hd

Całe przedstawienie w jakości 720p

Historia szkoły

HISTORIA SZKOŁY

Historia naszej szkoły rozpoczyna się w 1870 r.

Działkę pod budowę szkoły dał Książę Tarnowski dla gromady Gorliczyna. W tych latach wybudowano budynek, nauka odbywała się w jednej izbie, a uczyło dwóch nauczycieli. Była to wówczas szkoła trzyklasowa i mieściła się w drewnianym budynku na miejscu obecnego kościoła parafialnego przy ulicy Jedności.

Po II wojnie światowej szkoła posiadała cztery izby lekcyjne, ale tylko w dwóch odbywała się nauka, bo pozostałe dwie sale były zajmowane przez Armię Czerwoną. Pracowało tam pięciu nauczycieli na trzy zmiany. Szkoła miała początkowo drugi stopień nauczania z częściowym wykonywaniem stopnia trzeciego. Po jakimś czasie placówka stała się szkołą z trzecim stopniem nauczania. Nauka odbywała się w bardzo trudnych warunkach, brak było podręczników i przyborów szkolnych. W latach 1945/46 powstało Młodzieżowe Koło PCK i Drużyna Harcerska.

Ciekawostką jest, że w roku 1946/47 wprowadzono ośmioklasową szkołę, którą ukończyło dwunastu absolwentów, w tym jedenastu chłopców i jedna dziewczynka.

Pierwszym Kierownikiem szkoły po II wojnie światowej został mianowany z dniem 1 września 1945 r. pan mgr Franciszek Pilek, późniejszy podinspektor szkolnictwa w Łańcucie. Nauka w starym budynku trwała do roku 1956.

Głównym celem i ambicją mieszkańców była rozbudowa szkoły i stworzenie dzieciom godziwych warunków do nauki. Starania mieszkańców zaowocowały tym, że w 1956 r. młodzież ze wsi Gorliczyna rozpoczęła naukę w obecnym budynku szkoły.

Wówczas pracowało tu sześciu nauczycieli. Jak na te czasy szkoła była nowoczesna, mieściła się w piętrowym budynku stojącym przy trasie Przeworsk- Lublin. Posiadała sześć pełnowymiarowych klas, zaplecze sanitarne, salę gimnastyczną wraz z natryskami i szatniami.

Pierwszym kierownikiem nowej placówki był mgr Leopold Karp- oficer wojska polskiego, uczestnik kampanii wrześniowej i więzień oflagu. Kolejnymi dyrektorami byli: mgr Jan Osikowski, mgr Krystyna Markowicz, mgr Teresa Drozd, mgr Zofia Krukowska, a od 1990 r. mgr Ryszard Nowak, obecnie funkcję dyrektora pełni mgr Lidia Bułaś.

W latach szkolnych 1956 do 1966 szkoła była siedmioklasowa. Zgodnie z reformą oświaty w roku szkolnym 1966/67 utworzono ósmą klasę, która funkcjonowała do roku szkolnego 1999/2000, bowiem zgodnie z nową reformą oświaty od tego roku szkolnego wprowadzono trzyletnie gimnazja. Szkoła Podstawowa od roku szkolnego 1999/2000 do roku szkolnego 2007/2008 udostępniała swoje pomieszczenia Gimnazjum Nr 5 w Gorliczynie.

Ważnym wydarzeniem w życiu szkoły i środowiska lokalnego było poszerzenie granic miasta i włączenie w 1977 roku części Gorliczyny do miasta Przeworska. Wraz z poszerzeniem granic miasta szkoła przeszła pod jurysdykcję władz miejskich. Odtąd szkoła otrzymała nr 3 i adres ulica Gorliczyńska 148.

W 1990 roku z inicjatywy dyrektora szkoły Ryszarda Nowaka powołano Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły, którego przewodniczącym został Jerzy Trentowski. Celem Komitetu była rozbudowa szkoły, a przede wszystkim budowa pełnowymiarowej sali gimnastycznej wraz
z zapleczem. Dzięki Społecznemu Komitetowi w 1991 r. wybudowano przewiązkę łączącą budynek szkolny z budynkiem pełniącym funkcję Domu Kultury przejętym przez szkołę od gminy. W czerwcu 1993 r. dalszą rozbudowę od Społecznego Komitetu przejął Urząd Miasta Przeworska. Dzięki staraniom pana Burmistrza mgr Kazimierza Borcza oraz Rady Miasta zakończono budowę sali gimnastycznej. Przy zaangażowaniu rodziców dzieci uczęszczających do tej szkoły budowa nowych pomieszczeń trwała pięć lat. Nowe pomieszczenia: salę gimnastyczną z pełnym zapleczem, siłownię, gabinet lekarski oddano do użytku 1 września 1995 roku. W roku szkolnym 2006/07 zmodernizowano boisko układając nową tartanową nawierzchnię.

W myśl proekologicznej polityki rządu i władz lokalnych od 1994 roku działa w szkole nowoczesna kotłownia gazowa.

Od stycznia 1994 r. w szkole stworzono referat księgowości i zatrudniono głównego księgowego,
a stroną administracyjną zajął się sekretarz szkoły.

Ponieważ szkoła nie posiadała patrona grono pedagogiczne, dyrektor oraz rada rodziców i społeczność uczniowska podjęli decyzję w sprawie nadania szkole imienia. Patronem szkoły został wybrany Marszałek Józef Piłsudski.

Uroczystość nadania imienia szkole odbyła się 7 września 1996 roku i zbiegła się z 40 rocznicą rozpoczęcia pracy w nowym budynku szkoły.

Gościem honorowym uroczystości była wnuczka Marszałka– Pani Onyszkiewicz, żona Janusza Onyszkiewicza– ówczesnego Ministra Obrony Narodowej. Ten dzień stał się świętem szkoły.
W czasie uroczystości szkoła otrzymała również Sztandar, poświęcony w czasie uroczystej mszy św. przez ks. Andrzeja Kołodzieja proboszcza tutejszej parafii.

Szkołę przez lata swojej działalności odwiedzali znamienici goście, wśród nich na uwagę zasługują: Arcybiskup Józef Michalik– Metropolita Przemyski, Biskup pomocniczy Stefan Moskwa, biskup Adam Szal, Poseł na Sejm i Minister Obrony Narodowej Janusz Onyszkiewicz, Poseł Zbigniew Mierzwa, Senator RP i wielki piłkarz Grzegorz Lato, arcymistrz szachowy Paweł Czarnota, wojewoda przemyski Stanisław Bajda.

Od roku szkolnego 1999/2000 w wyniku kolejnej reformy oświatowej przekwalifikowano na szkołę sześcioklasową.

Z inicjatywy nauczyciela informatyki mgr Jerzego Fuhrmana w 1999 r. rozpoczęto budowę sali informatycznej i ukończono ją w tym samym roku. W lutym 2001 r. zbudowano sieć komputerową i podłączono naszą szkołę do Internetu.

Wychodząc naprzeciw nowoczesnym trendom nasza szkoła rozwija infrastrukturę informatyczną docelowo pragnąc nią objąć całą szkołę. Dotychczas w szkole powstało: czerwiec 2005 r. Internetowe Centrum Informacji Multimedialnej (w bibliotece szkolnej), czerwiec 2006 r. nowoczesna pracownia komputerowa, wrzesień 2008 r. pracownia multimedialna; to inwestycje w przyszłość.

W celu poprawienia bezpieczeństwa uczniów w szkole prowadzony jest monitoring.

Spełniając oczekiwania środowiska szkolnego dzięki zaangażowaniu dyrektora i władz miejskich w szkole utworzono świetlicę szkolną oraz stołówkę umożliwiając wszechstronną pomoc uczniom będących w trudnej sytuacji materialnej.

Pomimo peryferyjnego położenia szkoła spełnia swoje cele edukacyjno- wychowawcze i ustawicznie je poprawia, dzięki czemu uczniowie osiągają sukcesy w różnych dziedzinach edukacyjnych. Możemy pochwalić się wieloma laureatami konkursów przedmiotowych na szczeblu wojewódzkim i ogólnopolskim. Nie mniejszymi sukcesami możemy poszczycić się również w różnych dyscyplinach sportowych, niecodziennym przykładem jest powołanie naszej uczennicy do reprezentacji Polski w piłce nożnej dziewcząt.

Szkoła także rozwija zainteresowania uczniów poprzez np.: działalność Polskiego Towarzystwa Schronisk Młodzieżowych, organizowanie Zielonych Szkół oraz innych wycieczek (np.: odwiedziny Sejmu i Senatu, mecze polskiej reprezentacji w piłce nożnej i wiele innych w ciekawe miejsca Polski).

Podręczniki

Podręczniki w roku szkolnym 2017/2018

Klasa 0 Nr 0.00/2017

KLASA I Nr 2.00/2017

KLASA III Nr 3.00/2017

SZKOLNY ZESTAW PODRĘCZNIKÓW i PROGRAMÓW NAUCZANIA W KLASIE IV o Nr 4.00/2017

SZKOLNY ZESTAW PODRĘCZNIKÓW i PROGRAMÓW NAUCZANIA W KLASIE V o Nr 5.00/2017

SZKOLNY ZESTAW PODRĘCZNIKÓW i PROGRAMÓW NAUCZANIA W KLASIE VI o Nr 6.00/2017

SZKOLNY ZESTAW PODRĘCZNIKÓW i PROGRAMÓW NAUCZANIA W KLASIE VII o Nr 7.00/2017

Podręczniki w roku szkolnym 2016/2017

Klasa 0 Nr 0.00/2016

KLASA II Nr 2.00/2016

KLASA III Nr 3.00/2016

SZKOLNY ZESTAW PODRĘCZNIKÓW i PROGRAMÓW NAUCZANIA W KLASIE IV o Nr 4.00/2016

SZKOLNY ZESTAW PODRĘCZNIKÓW i PROGRAMÓW NAUCZANIA W KLASIE V o Nr 5.00/2016

SZKOLNY ZESTAW PODRĘCZNIKÓW i PROGRAMÓW NAUCZANIA W KLASIE VI o Nr 6.00/2016